Bir Ağacın Korkusu

 

Bozkırın orta yerinde bi’ başına kalmış bir ağaç.

Dinlenmek üzere dallarına konan göçmen kuşların konuştuklarına

Kulak misafiri olmuş, dünyanın sonuna dair.

Siyah bir yılanın; simsiyah,

Tepesinde tüten dumanın kustuğu gürültülü ışık hüzmeleri

Parçalayacak göğü ve sessizliğe bürüyecek zaman ile yeri.

İşte o günden beri

Bekliyor olacak olanı yahut olacağından korktuğu şeyi.

 

Ve şimdi bir şeyler vuku bulacakmışçasına

Unutulmuş bir kehaneti fısıldar gibi rüzgar

Usul usul sarsıyor dallarını ağacın.

Siyah, simsiyah bir bulut; yıldırım yüklü

Yaklaşıyor karşı tepenin eteklerine dolanan

Eskimiş asfalt bir yolun üstünden

Ha kustu kusacak.

 

Bozkırın ortasında yapayalnız bir ağaç.

Uzanıyor yalvarıyormuşçasına göğe doğru; gri

Yapraksız cılız dallarıyla, çaputlar bağlı; rengarenk.

Nereden baksan dünyanın bütün yükü

İnsanlığın derdi tasası

Fakat aynı zamanda her bir dal musanın asası.